,,მამის მეუღლე თავს დამტრიალებდა… ბიოლოგიურმა დედამ შემომითვალა, შენი ნახვა არ მსურსო” – რას ჰყვება ცისნამი საყვარლიშვილი ოჯახზე, რომელიც ახლა იპოვა

,,ახალგაზრდა ქარ­თვე­ლი მწერ­ლის ცის­ნა­მი საყ­ვარ­ლიშ­ვი­ლის ცხოვ­რე­ბა ფილ­მს ჰგავს. გო­გო­ნამ, რო­მელ­მაც წლე­ბის წინ ოჯა­ხის დან­გრე­ვის შემ­დეგ, მცი­რე­წლო­ვა­ნი შვი­ლი და­ტო­ვა და ემიგ­რა­ცი­ა­ში წა­ვი­და, უკვე იცო­და, რომ ჩვი­ლო­ბი­სას კა­ხე­თის სო­ფელ ვაჩ­ნა­ძი­ან­ში იშ­ვი­ლეს, მაგ­რამ არ ჰქონ­და ინ­ფორ­მა­ცია ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბის შე­სა­ხებ. გა­ვი­და წლე­ბი, რო­დე­საც სა­ქარ­თვე­ლო­ში დრო­ე­ბით ჩა­მო­სულ­მა დე­დის შე­სა­ხებ გა­ი­გო, შეხ­ვდა, მაგ­რამ ამ შეხ­ვედ­რამ ემო­ცი­ე­ბის გა­რე­შე ჩა­ი­ა­რა.

დედა მმა­ლავს, რად­გან ეში­ნია… მის­მა მე­უღ­ლემ არ იცის, რომ მის ცოლს სხვა კა­ცის­გან შვი­ლი ჰყავს” – ამ­ბობ­და ცის­ნა­მი ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში.

შემ­დეგ იყო მე­ო­რე ქორ­წი­ნე­ბა, ამე­რი­კელ ბა­რონ­ზე, წლე­ბის შემ­დეგ შეხ­ვედ­რა შვილ­თან და უამ­რა­ვი ბედ­ნი­ე­რი და ტკი­ვი­ლი­ა­ნი დღე­ე­ბი მის ცხოვ­რე­ბა­ში. გა­ვი­და დრო და ბი­ო­ლო­გი­ურ მა­მას და სამ დას შეხ­ვდა, ამის­თვის სპე­ცი­ა­ლუ­რად სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მო­ვი­და და ერთ თვე­ზე მეტი მა­მის ოჯახ­თან გა­ა­ტა­რა. ახლა როცა ემო­ცი­ე­ბი შე­და­რე­ბით დამ­ცხრა­ლია და ცის­ნა­მი ამე­რი­კა­ში დაბ­რუნ­და, მწე­რალ­თან ვრცე­ლი ინ­ტერ­ვიუ ჩავ­წე­რეთ მის ცხოვ­რე­ბა­ში მომ­ხდარ ბოლო ამ­ბებ­ზე…

ცის­ნა­მი, შენი ცხოვ­რე­ბა ალ­ბათ ნე­ბის­მი­ე­რი რე­ჟი­სო­რის­თვის სა­ოც­ნე­ბო სცე­ნა­რია. მოდი, მოგ­ვი­ყე­ვი, პირ­ვე­ლად რო­გორ მის­წე­რე ბი­ო­ლო­გი­ურ მა­მას რომ მისი შვი­ლი იყა­ვი?

– გპირ­დე­ბით რომ ერთ დღეს ჩემს ცხოვ­რე­ბას დიდ ტე­ლე­ეკ­რა­ნებ­ზე ნა­ხავთ. წი­თელთმი­ა­ნი გო­გო­ნას ცხოვ­რე­ბას, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან უყ­ვარს სი­ცო­ცხლე და სიყ­ვა­რუ­ლი. მა­მის­თვის არ მი­მი­წე­რია, გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი პოს­ტი დავ­დე ფე­ის­ბუქ­ზე და სა­ჯა­როდ დავ­წე­რე დე­დის და მა­მის სა­ხე­ლი და გვა­რი. ჩემ­მა დამ, ქეთი კა­პა­ნა­ძემ ნახა, შოკი მი­ი­ღო, ცუ­დად გახ­და. ჩემი გა­მომ­წე­რი ყო­ფი­ლა ფე­ის­ბუქ­ზე, თუმ­ცა არ იცო­და რომ მე მისი ნა­ხე­ვარ და ვი­ყა­ვი. ცოტა რომ და­ა­მუ­შა­ვა მის­მა გო­ნე­ბამ, რაში იყო საქ­მე, შე­ტყო­ბი­ნე­ბა და­მი­ტო­ვა და მი­თხრა რომ მა­მა­მის­ზე, ბად­რი კა­პა­ნა­ძე­ზე ვსა­უბ­რობ­დი და ჩვენ სა­ერ­თო მამა გვყავს.

დებ­თან ერ­თად

– რო­გორ მი­ი­ღე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა ჩა­მოს­ვლის შე­სა­ხებ, ოჯახ­მა დაგ­პა­ტი­ჟა?

– მას შემ­დეგ ონ­ლა­ი­ნით გა­ვი­ცა­ნი მამა, მა­მის არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი მე­უღ­ლე- ნარ­გო დე­ვი­ძე, დები – ქეთი, მა­დო­ნა, ნინო, ბი­ძაშ­ვილ-მა­მი­დაშ­ვი­ლე­ბი, ბი­ცო­ლე­ბი. სა­კუ­თარ ოჯახ­ში რა და­პა­ტი­ჟე­ბა მინ­დო­და?! ჩემ­მა მე­უღ­ლემ ალექ­სან­დრემ სა­შო­ბაო სა­ჩუ­ქა­რი გა­მი­კე­თა და ულა­მა­ზესს ბრი­ლი­ანტ-ზურ­მუხ­ტის ყელ­სა­ბამ­თან ერ­თად სა­ქარ­თვე­ლოს ბი­ლე­თე­ბი მა­ჩუ­ქა. სა­ერ­თოდ არ ვგეგ­მავ­დი ზამ­თარ­ში ჩა­მოს­ვლას. სი­ცი­ვეს ვერ ვი­ტან და ზამ­თარ­ში მგზავ­რო­ბას. უფრო ზა­ფხუ­ლის­კენ ვგეგ­მავ­დი ვი­ზიტს, მაგ­რამ ალემ ეს ისე­თი ამ­ბა­ვია, დიდი ხანი არ უნდა იცა­დოო. ასე რომ, ეს ალექ­სან­დრეს იდეა იყო. კრე­დი­ტი მას ეკუთ­ვნის.

– ძა­ი­ან ემო­ცი­უ­რი იყო ის კად­რე­ბი, რო­დე­საც აე­რო­პორ­ტში მთე­ლი ოჯა­ხი დაგ­ხვდა…

– კი, ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­და ყვე­ლას და­ნახ­ვა. პირ­ვე­ლად ჩემს დის­შვილს, მა­დო­ნას გო­გო­ნას ანას ჩა­ვე­ხუ­ტე, შემ­დეგ მა­მას. მთელ ტან­ში ცხე­ლი სის­ხლის მჩქე­ფა­რე­ბას ვგრძნობ­დი და თავი მი­ხურ­და. თით­ქოს ჩვე­ნი სის­ხლი შე­ერ­წყა ერ­თმა­ნეთს. სას­წა­უ­ლი გრძნო­ბა იყო. ენით ვერ აღვწერ, უნდა გა­ნი­ცა­დო ადა­მი­ან­მა. შემ­დეგ სიყ­ვა­რუ­ლით თავ­ბრუ და­მახ­ვი­ეს და მთე­ლი სამი კვი­რა და სამი დღე სიყ­ვა­რულ­ში გა­ვა­ტა­რე. ყვე­ლა ნაშ­ვი­ლებ ბავ­შვს ვურ­ჩევ გა­იც­ნოს სა­კუ­თა­რი ბი­ო­ლო­გი­უ­რი ოჯა­ხი და ეს “სის­ხლის ყი­ვი­ლი” გა­ნი­ცა­დოს. თავი დან­ტეს სა­მო­თხე­ში მე­გო­ნა, გან­საწ­მენდლი­დან ახ­ლად ამო­სუ­ლი ვი­ყა­ვი

– მა­მას­თან გა­უ­ცხო­ე­ბა არ გქო­ნია რო­დე­საც პირ­ვე­ლად ჩა­ე­ხუ­ტე?

– არა­ნა­ი­რი გა­უ­ცხო­ე­ბა. სის­ხლს დიდი ძალა აქვს. ეგ­რე­ვე ვიგ­რძე­ნი რომ ის ჩემი მა­მაა და მე მისი სის­ხლი და ხორ­ცი ვარ. ამას თქვენ ვერ გა­ი­გებთ თუ ჩემს ად­გი­ლას არ აღ­მოჩ­ნდით. დი­დე­ბუ­ლი გრძნო­ბაა.

– სა­ო­ცა­რი დები გყავს, მათ­ზე მოგ­ვი­ყე­ვი

– ქეთი ბავ­შვთა ფსი­ქო­ლო­გია, ეკო­ნო­მის­ტი მე­უღ­ლე ჰყავს, სამი ულა­მა­ზე­სი შვი­ლი და ბედ­ნი­ე­რი ცხოვ­რე­ბა აქვს. შეძ­ლე­ბუ­ლე­ბი არი­ან. ნას­წავ­ლი, აზ­რზე მო­სუ­ლი. მა­დო­ნა რო­მე­ლიც შუ­ა­თა­ნაა, ქმარს გა­შო­რე­ბუ­ლია, ერთ-ერთ კლი­ნი­კა­ში მუ­შა­ობს მთა­ვარ მე­ნე­ჯე­რად. ორი შვი­ლი ჰყავს, ანა და ან­დრეა. კარგ ქმარს ვე­ძებ მის­თვის. პირ­ველ ქორ­წი­ნე­ბა­ში არ გა­უ­მარ­თლდა და მე ხომ ეს გა­მოც­დი­ლი მაქვს. მინ­და ბედ­ნი­ე­რი იყოს. ძა­ლი­ან ბევ­რი მაქვს მას­თან სა­ერ­თო. ერთი ჭკუ­ი­სე­ბი ვართ. გვიყ­ვარს გარ­თო­ბა, სი­ცი­ლი, კუ­ლი­ნა­რია. მთე­ლი ეს დრო მას­თან ერ­თად გა­ვა­ტა­რე. ერთ ლო­გინ­ში გვე­ძი­ნა და მის სუნ­თქვას ვგრძნობ­დი. აი, ძა­ლი­ან საყ­ვა­რე­ლია, თან ლა­მა­ზი და პრან­ჭია. იმე­დია და­ნარ­ჩენ ორ დას არ ეწყი­ნე­ბა და მა­დო­ნა ჩემი ფა­ვო­რი­ტია. ორი­ვე ვამ­სხვრევთ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მიერ და­წე­სე­ბულ სტე­რე­ო­ტი­პებს და თა­ვი­სუ­ფა­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ვართ. გვიყ­ვარს სი­ცო­ცხლე და თა­ვი­სუფ­ლე­ბა. მე­სა­მე დას ნი­ნოს ოჯახ­ში “ნატ­ვრის ხეს” ეძა­ხი­ან. მამა ბიჭს ნატ­რობ­და და “ნატ­ვრის ხე” ნინო გაჩ­ნდა. გა­თხო­ვი­ლია და სამი გოგო ჰყავს. ნი­ნოს სხვა­დას­ხვა ფე­რის თვა­ლი აქვს. ნი­ნოს მამ­სგავ­სე­ბენ მე გა­რეგ­ნო­ბით. ხომ მარ­თლა, არ და­მა­ვი­წყდეს სა­მი­ვე დას სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტე­ტი აქვს დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, პლუს მა­გის­ტრა­ტუ­რა. ჩემ­თვის გა­ნათ­ლე­ბა ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია.

მა­მას­თან და დებ­თან ერ­თად

– იმ დღე­ებ­ში როცა დებ­დი ოჯა­ხის ფო­ტო­ებს, წერ­დი ამ­ბებს, ყვე­ლა კი­თხუ­ლობ­და ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე რას ფიქ­რობ­და მა­მის ახ­ლან­დე­ლი ცოლი…

– მა­მის მე­უღ­ლე, ქალ­ბა­ტო­ნი ნარ­გო ჩემ­თან ერ­თად ხა­რობ­და ჩემი სი­ხა­რუ­ლი­თა და ბედ­ნი­ე­რე­ბით. სა­ჩხე­რე­ში 4 დღე ვი­ყა­ვი და თავს დამ­ტრი­ა­ლებ­და. უგემ­რი­ე­ლეს იმე­რულ ხა­ჭა­პუ­რებს მი­ცხობ­და ყო­ველ დღე. ქარ­თუ­ლი ენი­სა და ლი­ტე­რა­ტუ­რის მას­წავ­ლე­ბე­ლია და ლი­ტე­რა­ტუ­რას­თან მე­გობ­რობს. ად­ვი­ლია გა­ნათ­ლე­ბულ ხალ­ხთან ურ­თი­ერ­თო­ბა. მისი მად­ლი­ე­რი ვარ, რომ სა­კუ­თარ ოჯახ­ში ისე მი­მი­ღო, რო­გორც სა­კუ­თა­რი შვი­ლი და სიყ­ვა­რუ­ლი მა­ჩუ­ქა.

– რო­დე­საც ღიად წერ­დი მა­მის სიყ­ვა­რუ­ლის ის­ტო­რი­ას, რა რე­აქ­ცია ჰქონ­და ამ ქალ­ბა­ტონს?

– ძა­ლი­ან ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი და ნორ­მა­ლუ­რი რე­აქ­ცია ჰქონ­და. თა­ვად შვი­ლებს ასე უხ­სნი­და მა­მის სიყ­ვა­რუ­ლის ის­ტო­რი­ას, მამა ტა­რი­ე­ლია და თა­ვის ნეს­ტან-და­რე­ჯანს ანუ ნა­ნას დას­ტი­რი­სო. არ­შემ­დგა­რი სიყ­ვა­რუ­ლის ის­ტო­რი­ას ზღაპ­რად აწ­ვდი­და შვი­ლებს, რომ მათ­თვის სტრე­სი არ მი­ე­ყე­ნე­ბი­ნა. ასე იცის ლი­ტე­რა­ტუ­რას­თან მე­გობ­რო­ბამ და მხატ­ვრუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რის სიყ­ვა­რულ­მა.

შენ­მა მე­უღ­ლემ ალექ­სან­დრემ, რა გი­თხრა, რო­დე­საც ნახა, რომ შენი ბი­ო­ლო­გი­უ­რი ოჯა­ხი ასე დაგ­ხვდა?

– ალექ­სან­დრე ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რია როცა მე ბედ­ნი­ე­რი და გა­ხა­რე­ბუ­ლი ვარ. მან მი­თხრა რომ ეს არის პრო­ცე­სი ჩემი ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი ტრავ­მე­ბის გან­კურ­ნე­ბის. ალე-ბალე ჩემი ნო­მე­რი პირ­ვე­ლი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რია, ჩემი გმი­რია. ნელ-ნელა მი­ტო­ვე­ბუ­ლი შვი­ლის სინ­დრო­მიც მიქ­რე­ბა. ყვე­ლა­ფე­რი ლაგ­დე­ბა, ისე რო­გორც ღმერ­თს და სამ­ყა­როს უნდა. ასე რომ, ძა­ლი­ან მად­ლი­ე­რი ვარ. დი­დე­ბა უფალს!

– ვერ ნახე ბი­ო­ლო­გი­უ­რი დედა, მაგ­რამ შე­გი­რიგ­და, ერ­თა­დერ­თი საყ­ვა­რე­ლი შვი­ლი, ალ­ბათ გარ­კვე­უ­ლი როლი მა­მამ შე­ას­რუ­ლა.

– დე­დამ შე­მო­მით­ვა­ლა, ამ ეტაპ­ზე შენი ნახ­ვა არ მსურ­სო. მეს­მის, არაა პრობ­ლე­მა. ნა­წყე­ნია, სა­ჯა­როდ რომ დავ­წე­რე მისი სა­ხე­ლი და გვა­რი და მი­სიც მეს­მის. მა­მის, დე­ბის და დის­შვი­ლე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა რომ მე და ჩემ­მა შვილ­მა ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი და­ვა­ლა­გეთ და ყვე­ლა­ფე­რი ისეა რო­გორც ორი­ვეს გვინ­დო­და. ამის­თვის მათი მად­ლი­ე­რი ვარ. ირაკ­ლის ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა ყვე­ლა და მე­გობ­რობს მათ­თან.

– ცის­ნა­მი, მა­მამ რო­გორ აგიხ­სნათ, რომ ამ­დე­ნი წელი არ უძებ­ნი­ხართ?

– ძა­ლი­ან რთუ­ლი კი­თხვაა. ჯერ თქვა არ ვი­ცო­დი შენი არ­სე­ბო­ბაო. შემ­დეგ თქვა, რომ დე­და­ჩემს ისევ ხვდე­ბო­და სა­ნამ ის გა­თხოვ­დე­ბო­და. მას უთ­ქვამს რომ ბავ­შვი არ­სე­ბობ­და. მე­ო­რე დღის­თვის და­უ­ნიშ­ნავთ შეხ­ვედ­რა ერ­თმა­ნე­თის­თვის რომ ერ­თად უნდა წა­სუ­ლიყ­ვნენ და მო­ე­ძებ­ნათ ჩემი თავი. მე­ო­რე დღეს დედა არ გა­მო­ჩე­ნი­ლა. მა­მას რომ და­უ­რე­კავს მას უთ­ქვამს, უნდა გვთხოვ­დე და ბავ­შვი ხელს შე­მიშ­ლის გა­თხო­ვე­ბა­შიო. რად­გან დე­დამ ინი­ცი­ა­ტი­ვა არ გა­მო­ი­ჩი­ნა, მა­მა­მაც აღარ გა­აგ­რძე­ლა ჩემი მო­ძებ­ნა. და­ნარ­ჩენ დე­ტა­ლებ­ში აღარ ჩავღრმა­ვე­ბულ­ვარ. მე ყვე­ლას ყვე­ლა­ფე­რი მი­ვუ­ტე­ვე. არც ახ­სნა-გან­მარ­ტე­ბა მი­თხო­ვია მეტი. ახლა მხო­ლოდ სიყ­ვა­რუ­ლის და ტკბი­ლი მო­გო­ნე­ბე­ბის შეგ­რო­ვე­ბის დროა. ყვე­ლა­ფე­რი ცუდი წარ­სულ­ში უნდა დარ­ჩეს.

– ცის­ნა­მი, ოც­ნე­ბე­ბი ხდე­ბა, ეს შენს ცხოვ­რე­ბა­ზეა ნათ­ქვა­მი. რას ეტყო­დი იმ ადა­მი­ა­ნებს ვინც ახლა გა­დის შენს გზას?

– ამ ქვე­ყა­ნა­ზე შე­უძ­ლე­ბე­ლი არა­ფე­რია. ყვე­ლა ოც­ნე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად რე­ა­ლო­ბად იქ­ცე­ვა. იმ ადა­მი­ა­ნებს ვინც ჩემ­ნა­ირ გზას გა­დის ვე­ტყო­დი რომ არ შე­წყვი­ტო წინ სი­ა­რუ­ლი, არ შე­წყვი­ტო ბრძო­ლა, რად­გან ბოლო სი­კე­თი­სა და სიყ­ვა­რუ­ლი­საა. გა­ა­ზი­ა­რეთ სიყ­ვა­რუ­ლი, ამ სი­ტყვებს გი­ტო­ვებთ მთა­ვარ მე­სი­ჯად.

წყარო: ambebi.ge