სამოქალაქო აქტივისტი, ია მელითაური ემოციურად საუბრობს იმ რეალობაზე, რაც ქვეყანაში ხდება და კონკრეტულ ფაქტებზე ახდენს აქცენტს:
“უსამართლობამ გამოგვიყვანა ქუჩაში, ზოგი – როდის და ზოგი – როდის.
სიმწრით, ბოლო ძალებით ვიბრძოდით, ვიცავდით თავს, როგორც შეგვეძლო.
გვცემეს, ტრავმები დაგვიტოვეს, ზოგს ემოციური და ზოგს ემოციურიც და ფიზიკურიც, დაგვიზიანეს ჯანმრთელობა, ადამიანებს მოუგონეს დანაშაულებები, დაიჭირეს ზოგი ქუჩაში და ზოგს სახლებში შეუცვივდნენ. ნივთმტკიცებად წაიღეს კვერცხი, საქართველოს დროშა, აირწინაღი, ქუდი. მოიგონეს ჰაბიტოსკოპიური ექსპერტიზები, ნერწყვი მოპარეს ბიჭებს, ქაღალდებს მძიმე საგნები დაარქვეს, ყველანაირი ტყუილი თქვეს, რაც შეეძლოთ.
თარჯიმნებიც უსისხლოები მიიყვანეს “დაკავების ადგილას”, ოღონდ მერე, ყველანაირი შეურაცხყოფა რომ მიაყენეს. ჯერ თვითონ აგინეს და აქედან პასუხად შუა თითის ჩვენების გამო ციხეში ჩასვეს. კაცებს, რომლებმაც ქართული არ იციან, ჯგუფური ძალადობის ორგანიზება დააბრალეს. ერთიანობა და საერთო იდეა წინასწარ დაგეგმილად მონათლეს, ტატუებისა და მჭერმეტყველობის გამო კლოუნი ეძახეს. როგორც უნდათ, ჭრეს და კერეს. ანთებული გულები ციხეებში გამოკეტეს წლობით, მაგაში აღებული ფულით შვებულებებშიც მოასწრეს ყოფნა. ამაზე აღშფოთებულები მანდატურებს აცემინეს ჩვენი თავები. დაგვალურჯეს, წაგვაქციეს, გაგვსრისეს.
არ გავჩერდეთ, არ გვაქვს უფლება!
საქართველოს გარეშე არაფერს არ აქვს აზრი! ამ ხალხის ციხეში ყოფნა, დარჩენილი განაჩენები! – აი, ეს უნდა იყოს წინააღმდეგობის მამოძრავებელი ძალა! დილიდან ვიფიქროთ, ყავას რომ ვსვამთ, მაგალითად, ხომერიკი როგორ ხასიათზეა? მეგობარს რომ ვემესიჯებით, ნეტავ ფრიდონ ბუბუტეიშვილს იურისპრუდენცია ისევ უგვიანებს? ქუჩაში რომ დავდივართ და მეგობრებს, ნათესავებს ვხვდებით, ვიფიქროთ, მაგალითად, ოკმელა როგორ არის? სასაცილო ამბის გაგონებაზე წარმოვიდგინოთ ირაკლი მიმინოშვილი რამდენს იცინებდა. შვილი რომ მოგვადგება, ამიხსენიო ეს მაგალითი, ვიფიქროთ ვილიამ აბაშიძეზე, როგორ აუხსნიდა უჩა შვილს.
იმდენად ბევრნი არიან, თავზარდამცემია.
არ მივატოვებთ ბრძოლას, მჯერა!
თავისუფლება რეჟიმის ტყვეებს!
ბრძოლა გამარჯვებამდე!” – წერს ია მელითაური ფეისბუქის პირად გვერდზე.