„უხეშად არღვევდნენ წესრიგს“ - როგორ გაასამართლა მოსამართლე გალუსტაშვილმა 11 დემონსტრანტი

განაჩენი რამდენიმე თავიანიაა, რომელიც მოიცავს: წაყენებულ ბრალს, სასამართლოს მიერ „დადგენილ“ ფაქტებს, „მტკიცებულებათა ერთობლიობას“, „სასამართლოს შეფასება“.

„დადგენილი ფაქტები“

ნინო გალუსტაშვილი ყველა ბრალდებულის მიმართ სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტდად წერს, რომ თითოეული მათგანი „უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“, რაც გამოიხატა სხვადასხვა ნივთის სროლაში. თუმცა თითქმის 9-თვიანი განხილვებისა და არაერთი ექსპერტიზის მიუხედავად, მაინც ვერ დაადგინეს, კონკრეტულად რა ნივთები ისროლეს მსჯავრდებულებმა:

• რუსლან სივაკოვი - „ისვროდა გაურკვეველ საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• სერგეი კუხარჩუკი - „ისვროდა ქვის მსგავს საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• რეზო კიკნაძე - „ისვროდა ქვის მსგავს საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ანდრო ჭიჭინაძე - „ისვროდა ჯოხის მსგავს საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ჯანო არჩანია - „ისვროდა გაურკვეველ საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ლაშა ჯაბუა - „ისვროდა გაურკვეველ საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ონისე ცხადაძე - „ისვროდა ჯოხისა და ბოთლის საგანებს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ვალერი თეთრაშვილი - „ისვროდა ბოთლის მსგავს საგანს და მოგრძო ნივთს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• ირაკლი ქერაშვილი - „ისვროდა პიროტექნიკური, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• გიორგი ტერიშვილი - „ისვროდა მოგრძო ნივთს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“;
• გურამ მირცხულავა - „ისვროდა გაურკვეველ საგანს, რითაც უხეშად არღვევდა საზოგადოებრივ წესრიგს“.

მტკიცებულებათა ერთობლიბა:

„არ იცის, თუ ვინ დააზიანა, თუმცა თუ დადასტურდება, რომ ბრალდებულთაგან რომელიმემ მიაყენა დაზიანება, მაშინ მის მიმართ ექნება პრტენეზია“, - ასე სრულდება სასამართლო სხდომებზე გამოკითხული ყველა პოლიციელის ჩვენება, რომელიც 11 დემონსტრანტის გამამტყუნებელი განაჩენის სარეზოლუციო ნაწილში ყველაზე დიდ ადგილს იკავებს.

საქმეში დაზარალებულის სტატუსით გამოკითხეს პოლიციელები:

• გიორგი ზაბახიძე - თბილისის პოლიციის დეპარტამენტის უფროსი დეტექტივი - ნასროლი ქვა მოხვდა თვალში;
• ნიკოლოზ ხურციალავა - ძველი თბილისის სამმართველოს თანამშრომელი - ქვა მოხვდა სახის არეში;
• საბა ნაბახტეველი - კრიმინალური პოლიციის თანამშრომელი - ქვა მოხვდა შუბლში;
• გიორგი ჯანიკაშვილი - განსაკუთრებულ დავალებათა დეპარტამენტი (გდდ) - ქვა მოხვდა თავის არეში...

სასამართლო სხდომებზე შსს-ის კიდევ არაერთი თანამშრომელი გამოკითხეს - ზოგს დაზარალებულის სტატუსი აქვს, ზოგი კი საგამოძიებო მოქმედებაში იღებდა მონაწილეობას: გაჩხრიკეს დაკავებულთა სახლები, ამოიღეს მათი ტანსაცმელი და დაათვალიერეს მობილური ტელეფონები.

საქმეში მტკიცებულებებად დევს, 4, 6, 8-წამიანი ვიდეოები, რომლებშიც ბრალდებაში აღწერილი დანაშაულის ჩადენა უნდა ჩანდეს. მსჯავრდებულების ამოსაცნობად ჩატარდა ჰაბიტოსკოპიური ექსპერტიზებიც.

წარდგენილ ბრალში, რომელიც ჯგუფურ ძალადობაში ორგანიზებას გულისხმობს, თავს დამნაშავედ არცერთი დემონსტრანტი არ ცნობდა.

ნინო გალუსტაშვილის განაჩენის დასაბუთება

მოსამართლე გალუსტაშვილმა მოიშველია ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილებები და აღნიშნა, რომ „შეიძლება ითქვას, რომ მტკიცების სტანდარტი არაა სავალდებულო, იყოს აბსოლუტურად სარწმუნო, თუმცა უნდა აკმაყოფილებდეს შესაძლებლობის საკმაოდ მაღალ სტანდარტს და უნდა ტოვებდეს მხოლოდ უმნიშვნელო შესაძლებლობას საპირისპიროს არსებობაში“.

განაჩენში წერია, რომ ვიდეოჩანაწერებით, გამოკითხვის ოქმებითა და ჰაბიტოსკოპიური ექსპერტიზებით დადასტურდა, რომ ბრალდებულები იღებდნენ „ჯგუფურ მოქმედებაში“ მონაწილეობას და ისვროდნენ სხვადასხვა საგნებს. მოსამართლემ მიიჩნია, რომ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდება (სისხლის სამართლის კოდექსის 225-ე მუხლი) უნდა გადაეკვალიფიცირებინა საზოგადოების წესრიგის დამრღვევ ჯგუფურ მოქმედებაში მონაწილეობად (მუხლი 226).

„სასამართლო სასჯელის სახისა და ზომის განსაზღვირსას ითვალისწინებს, ანდრო ჭიჭინაძის, ონისე ცხადაძის, ირაკლი ქერაშვილის, სერგეი კუხარჩოკის, ჯანო არჩაიას, რუსლან კუხარჩუკის, ლუკა ჯაბუას, გურამ მირცხულავას, გიორგი ტერაშვილის, რევაზ კიკნაძისა და ვალერი თეთრაშვილის მიერ ჩადენილი ქმედების საზოგადოებრივ საშიშროებასა და ხასიათს, დანაშაულის ჩადენის მოტივსა და მიზანს, ქმედებაში გამოვლენილ მართლსაწინააღმდეგო ნებას, ქმედების განხორციელების სახესა და ხერხს, ბრალდებულების ასაკს, მათ პიროვნებას, წარსულ ცხოვრებას, ქცევას სასამართლო განხილვის დროს და მიაჩნია, რომ სასჯელის ინდივიდუალიზაციის პრინციპიდან გამომდინარე, ბრალდებულების მიმართ თავისუფლების აღკვეთაზე უფრო მსუბუქი სასჯელის გამოყენება ვერ უზრუნველყოფს სასჯელის მიზნების რეალურ განხორციელებას და იქნება სასამართლოს მხრიდან გამოვლენილი არაგონივრული ლმობიერება“, - დაწერა ნინო გალუსტაშვილმა 94-გვერდიან განაჩენში.