აჩენს ეჭვებს, რომ საფასურია არჩევნებზე კრიმინალური თუ ძალადობრივი ჯგუფებისთვის მოქმედებებისთვის – SJC შეწყალებაზე

„სოციალური სამართლიანობის ცენტრი“ (SJC) ეხმიანება „ქართული ოცნების“ პრეზიდენტის, მიხეილ ყაველაშვილის მიერ 19 იანვარს 613 მსჯავრდებულის შეწყალების ფაქტს და მიიჩნევს, რომ დახურული, გაუმჭვირვალე პროცესის შედეგად, თანამდებობის დაკავებიდან მოკლე დროში, მასშტაბური რაოდენობით მსჯავრდებულების შეწყალება აჩენს განცდას, რომ ეს უფლებამოსილება ყაველაშვილმა თვითნებურად, ვიწრო-პარტიული ინტერესებით გამოიყენა.

„შეწყალება პრეზიდენტის ექსკლუზიური უფლებამოსილებაა და მას კანონმდებლობა არ ავალდებულებს, რომ მიღებული გადაწყვეტილებები იყოს დასაბუთებული, ან წინასწარი კომისიის მიერ ხდებოდეს კანდიდატების საქმეების განხილვა/შეფასება. მიუხედავად ამისა, თავად შეწყალების აქტი უნდა პასუხობდეს პოლიტიკის და საზოგადოებრივი ანგარიშვალდებულების ბაზისურ პრინციპებს და საზოგადოებისთვის ცნობილი უნდა იყოს, რა სამუშაო პროცესით, ვისი ჩართულობით მოხდა შესაწყალებელი პირების საქმეების განხილვა. რაც მთავარია, საჯაროდ ხელმისაწვდომი უნდა იყოს, რა დანაშაულისთვის მსჯავრდებული პირები არიან შეწყალებული. სამწუხაროდ, საზოგადოებისთვის აღნიშნული ინფორმაცია ამ დრომდე არაა ხელმისაწვდომი. ასევე უცნობია, რა მოცულობის მასალა დამუშავდა, დადებითი პასუხის პარალელურად, რამდენ მსჯავრდებულს ეთქვა უარი შეწყალებაზე და რა იყო ამ მექანიზმის ასეთი სიჭარბით გამოყენების თუნდაც ზოგადი არგუმენტაცია“, – ნათქვამია ორგანიზაციის განცხადებაში.

ორგანიზაციის განცხადებით, ნიშანდობლივია ისიც, რომ შეწყალების აქტი დროში თან სდევს 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებს, რომლის შედეგებზე მანიპულირების მიზნითაც, სხვადასხვა უკანონო ხერხებთან ერთად, ხელისუფლება აქტიურად იყენებდა სამართლებრივ ინსტრუმენტებსაც.

ორგანიზაციის განცხადებით, შეწყალების ამგვარი პრაქტიკა ემსახურება არა საჯარო ინტერესებს და საზოგადოებრივ უსაფრთხოებას, არამედ წარმოადგენს პოლიტიკურ თვითნებობას და არის არსებული რეპრესიული/სადამსჯელო სისხლის სამართლის სისტემის პარტიული ინსტრუმენტალიზების მკაფიო მაგალითი.

„მიხეილ ყაველაშვილის მიერ 19 იანვარს მიღებული გადაწყვეტილებაც ამ გზის გაგრძელებაა და აჩენს ეჭვებს, რომ ეს არის ერთგვარი საფასური არჩევნებზე კრიმინალური თუ ძალადობრივი ჯგუფების მიერ პრო-სახელისუფლებო მოქმედებებისთვის.

ნიშანდობლივია, რომ ამ რაოდენობის მსჯავრდებულის შეწყალება არათუ ერთჯერადად, სრული წლის განმავლობაშიც კი ბოლო წლებში არ მომხდარა. გამონაკლისი მხოლოდ 2013 წელი იყო, როცა 857 პირის შეწყალების თაობაზე იქნა გადაწყვეტილება მიღებული, რასაც წინ უძღოდა სახელისუფლებო ცვლილებები და წინა ხელისუფლების „ნულოვანი ტოლერანტობის“ სისხლის სამართლის პოლიტიკის სისტემური რევიზიის პოლიტიკური განაცხადი. ამ შემთხვევაში კი არათუ პოლიტიკის სისტემური გადახედვაზე, ჩვენ არ მოგვისმენია არანაირი შეფასება, ან ინიციატივა, თუ სად ხედავს მიხეილ ყაველაშვილი პრობლემას სისხლის სამართლის მართლმსაჯულებაში და რით არის განპირობებული მის მიერ შეწყალების ექსკლუზიური უფლებამოსილების ასეთი მასშტაბით გამოყენება. მეტიც, მიხელ ყაველაშვილს 8 წლიანი საპარლამენტო საქმიანობის განმავლობაში ერთი საკანონმდებლო ინიციატივაც არ გაუჟღერებია აღნიშნულ საკითხებზე.

საგულისხმოა ისიც, რომ 613 მსჯავრდებულის შეწყალება არ ნიშნავს იმას, რომ ყაველაშვილმა მხოლოდ ამ რაოდენობის საქმე განიხილა. სხვა შემთხვევაში, გამოდის, რომ მან ყველა შესული განცხადება დადებითად დააკმაყოფილა. შესაბამისად, კიდევ უფრო რელევანტურია კითხვა, თანამდებობის დაკავებიდან არასრულ 1 თვეში, როგორ მოახერხა ყაველაშვილმა ამ რაოდენობის საქმეების სრულყოფილად და დეტალურად გამოკვლევა თანაც ისე, რომ ამ დრომდე საზოგადოებისთვის უცნობია, შეიქმნა თუ არა პრეზიდენტის ადმინისტრაციაში სპეციალური კომისია აღნიშნული საკითხების შესწავლის მიზნით“, – ნათქვამია ორგანიზაციის განცხადებაში.